Als je kan delen, kan je ook vermenigvuldigen.......!
Deze uitspraak neem ik zelf vaak in mijn mond, ik realiseerde mijzelf onlangs dat deze uitspraak, onbewust een veel diepere oorspong vind vanuit mijn familiesysteem.
Namelijk van mijn lieve grootouders (ouders van mijn vader geb. 1947), die voor de oorlog in Nederlands- Indië woonden. Mijn grootvader Jan, was kapitein op de Java-China-Japan lijn. Van 1942 tot 1945 waren zij geïnterneerd in een Jappenkamp. Mijn grootmoeder met 3 kinderen in een vrouwenkamp en mijn grootvader werd te werk gesteld aan de Birma spoorlijn. Mijn grootouders hebben in november 1943 hun 4 jarige zoon Eddy (mijn oom) verloren. Oma zei altijd 'hij is gestorven van de heimwee en de honger'. Ik vermoed dat mijn Oma eten uit haar eigen mond heeft gespaard om de kinderen te laten overleven. Een moeder geeft wat ze kan geven. Alleen van ouder op kind is er sprake van een disbalans van geven en ontvangen. Een ouder geeft altijd meer aan een kind dan dat het kind kan teruggeven, namelijk het leven.
Het trauma van hen beiden heeft de rest van hun leven parten gespeeld 'er werd niet over gesproken' Mijn Opa Jan heb ik nooit gekend, Oma wel en een van de patronen die zich na haar internering hebben geïnstalleerd was voor mij en mijn zusje altijd ' normaal'. Ze telde de bokkenpootjes, kaaskoekjes of de paprika chips, alles ging in een bakje of glaasje, de afgemeten 'glaasjes koud' (spa citroen). Ze zorgde altijd dat alles evenredig verdeeld was over ons beiden. Het 'delen' heeft haar en twee van de drie kinderen gered. Mijn grootvader (uit verhalen en mijn gevoel) heeft weten te overleven door zijn uitermate ogenschijnlijke " aan het werk " blijven "ik ben niet bang" én zorgen dat hij zijn talen sprak, hij wist altijd waar Oma en de kinderen zich bevonden.
Het is een wonder dat gezien de fysieke conditie van mijn grootouders na de oorlog, dat mijn vader verwekt is. Ooit 'lag' ik als representant in een opstelling als slachtoffer van het Jappenkamp en realiseerde ik me dat mijn grootouders over enorme (overlevings)kracht beschikte dat mijn vader het leven heeft gekregen én ik dus ook. Wat een wonder dat ik er ben en wat een geschenk is het leven dus!
Zelf ken ik (voorheen) het patroon dat geven makkelijker was dan ontvangen uiteindelijk raak je uitgeput en stoppen relaties.
Delen kan alleen als er een juiste balans is van geven en ontvangen, een relatie (liefdes, vriendschappelijk of zakelijke) vestigt zich in het kunnen ontvangen van de ander. Daar hoort ook feedback ontvangen bij, mits respectvol en volwassen. Ontvangen maakt je kwetsbaar én soms bang om je gevoel van autonomie te verliezen, het tegendeel is waar. Door te ontvangen heb ik nu nog meer om te geven dan voorheen, zonder uitgeblust te raken. Als je ontvangt vanuit je familiesysteem, krijg je het vermogen om gezonde relaties aan te gaan. Om je ten diepste te kunnen verbinden met iemand moet je in staat zijn om zowel te geven als te kunnen ontvangen.